Jakoś tak na przełomie roku zdecydowałem się doposażyć swoje Kawasaki W800 w akcesoryjny bagażnik. Tak jak wszystkie akcesoryjne duperelki kosztowało to to przysłowiowe “miliony monet”. W sumie trzy aluminiowe rurki i dwie śruby … nikt zapewne nie wie - z producentem na czele - czemu to tyle kosztuje, ale zawsze przecież jakiś jeleń (czytaj: chętny) się trafi, którego “urzekło” dedykowane do konkretnego modelu pojazdu wykonanie tego akcesorium.
Zakup tego szczytu techniki marketingowej - bo o szczycie techniki jako takiej zdecydowanie nie można mówić - miał w moim przypadku głębsze podłoże, bo kończą mi się kierunki wyjazdów w trybie “dookoła komina” czyli najbliższej okolicy i czas pomyśleć o wyjazdach przynajmniej z jednym noclegiem. Jazda z większym plecakiem na grzbiecie przez kilka godzin nie tylko nie należy do przyjemności, ale dodatkowo wręcz niweczy wymaganą elastyczność ruchów podczas prowadzenia motocykla. Jako, że zakupu dokonałem jeszcze przed wiosennym przeglądem to w naturalny sposób montaż bagażnika i prace serwisowe udało się zgrać w czasie. Jak się powiedziało “a”, trzeba też powiedzieć “b” i w otchłaniach internetu wygooglałem 🙂 sakwojaż w stylu vintage czyli pasującą rozmiarowo i stylowo torbę do zamontowanego już bagażnika.
